Het oude normaal is niet meer en op dit moment leven we in een anderhalvemeter-samenleving. Afstand houden, thuisblijven en de culturele sector en de evenementenwereld liggen volledig stil. 
Zonder steun vanuit Den Haag in de vorm van een cultuurfonds of iets dergelijks gaat er te veel verloren in deze sector.

Technici, verhuurbedrijven in licht en geluid, suppoosten, rondleiders, ontwerpers, acteurs, iedereen die voor en achter de schermen werkt zit thuis totdat de beperkingen voorbij zijn en we met zijn allen weer verder mogen waar we gebleven waren.

Maar of we echt verder kunnen waar we gebleven waren, is nog maar de vraag. Zoals het er nu naar uitziet, is de kans groot dat bijeenkomsten zoals theater, musea en evenementen pas als laatste weer open mogen. En zelfs dan nog niet eens op de ‘ouderwetse’ manier.

Wellicht eerst voor een kleine groep bezoekers en dan wordt dat (hopelijk?) stapsgewijs opgeschaald.

De grote vraag is dan of het weer normaal wordt om met een paar honderd man schouder aan schouder op een festival te staan of in een theater te zitten. Of wordt het nieuwe normaal voor de komende 10 jaar een onderlinge afstand? Laten we hopen van niet, maar we moeten ook eerlijk zijn dat het wel een tijd gaat duren voor dat we weer in een theaterzaal of museum zitten en niet in collectieve paniek schieten als er één iemand begint te hoesten. Want voorlopig kan één hoestbui de concentratie van zowel artiest als publiek meteen doen verdwijnen.

Laten we hopen op het beste, maar wel alvast nadenken over het nagenoeg onmogelijke scenario. Waarbij we niet moeten vergeten dat de creatieve sector alles zal doen om er weer bovenop te komen, in welke vorm dan ook, hoe lang het ook zal duren. We zijn niet voor niets de creatieve sector.