Een theater in een anderhalvemetersamenleving lijkt niet mogelijk zonder dat verdienmodellen en andere economische aspecten veranderen. Het blijft goed om hier over na te denken want wat technici, musici en anderen in de theatersector op dit moment factureren moet echt anders. 
Maar al deze veranderingen tegelijk lijken voor dit moment te veel. 
Is er een alternatief?

Is theaterbezoek mogelijk met een mondkapje voor? Uiteraard moet dit eerst worden toegestaan, de vraag is hoe we dat dan op gaan lossen? Niet alleen praktisch maar ook psychologisch.

Voorlopig is er nog een tekort aan mondkapjes, maar stel nou dat er wel voldoende zouden zijn. 
Mag je dan met een collega of vriend naar het theater? Moet er dan 1 stoel tussen want dan zou een zaal van 800 stoelen misschien wel 500 gasten kunnen ontvangen. 
Kan de zaal dan weer 100% bezet zijn? Dit zou voor veel voorstellingen een oplossing zijn. En alles kan dan blijven zoals het was. 

Zit je dan ontspannen in een theaterzaal? Durft het publiek dan weer te komen? Of is alle concentratie weg en de paniek compleet als 1 iemand begint te hoesten?

En als dat kan, dan is er nog meer mogelijk. Een pauze met toiletgebruik en daarmee de mogelijkheid dat de artiest weer even op adem kan komen is dan ook weer een bespreekbaar. Of het dan ook weer mogelijk wordt om weer een drankje in de pauze of achteraf te bestellen is nog maar de vraag.

En hoe zou dit op het podium eruitzien? Een acteur of danser met een mondkapje is misschien een gek gezicht. Een fagottist met mondkapje is uiteraard niet mogelijk. 

Of levert het dit ook weer nieuwe artistieke ideeën op? 
Mondkapjes met ingebouwde LED-verlichting of met blacklightverf. 
Is er een choreografie te maken met 1,5 meter onderlinge afstand? 
Kun je uberhaupt ademhalen als je intensief moet dansen en moet ademhalen? 
Kan een orkest optreden als er om elke musicus een plexiglas-scherm staat? En kunnen we deze schermen dan weer gebruiken voor projectie?

We moeten als creatieve sector toch een mogelijkheid kunnen vinden om het ‘nieuwe normaal’ niet alleen werkbaar te maken maar ook te gebruiken voor nieuwe ideeën in artistiek maar ook praktisch en zakelijk opzicht. 

Ik daag  alle theatermakers, directeuren, impresariaten, acteurs, technici, publieksbegeleiders en verder iedereen die voor of achter de schermen werkt uit. 
Kom maar door met oplossingen maar bovenal met de samenwerking.